نقد زیر را یک فرزند شهید نوشته است
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام....از این که وقت گذاشتم و این جملات توهین‌آمیز و به قول نویسنده نه از روی اسائه ادب ( عجب!) رو خوندم شرمنده ام...این که اینقدر تاب و توان شنیدن حرف‌های مخالف خودمان را نداریم و برایمان فرقی نمی‌کند که طرف حسابمان چه کسانی هستند.
مقاله ( توهین نامه) این نهاد به اصطلاح حزب‌الله!! که من نمی‌دانم و هیچ کجای قرآن و شرایع اسلام ندیدم که به احزاب خدا چنین اجازه‌ای داده شده باشد که بتوانند با بدترین کلمات ممکن و بی ادبانه ترین جملات تمام شخصیت و سابقه هنری یک مرد، یک استاد رو به حراج بگذارند... .
من از نگارنده این مطالب موهن می‌پرسم... زمانی که این مرد به کمک زلزله زدگان بمی شتافت، انصار حزب‌الله کجا بود؟ زمانی که استاد «دکان دو نبش گلویشان» را برای کمک به مردم داغ دیده بم به حراج بی منت گذاشته بودند شما چه می‌کردید؟
با این اوصاف، آیا این شما نیستید که «نمک نشناسی» را به حد اعلای خودش رسانده‌اید؟ متأسفانه گویا این ادبیات سخیف که «هر که مخالف من است فحش و استهزای او رواست» بین طبقه به ظاهر اصولگرا تبدیل به یک رسم و عادت شده است.
نوشتن درباره فرزند استاد شجریان نیز در واقع گزافه گفتن و جان خسته کردن است. شما در مورد چه کسی این گونه صحبت می‌کنید؟ آیا همایون شجریان این قدر از نظر هنری پست و کم ارزش شده است که برای مطرح شدن نیاز به رسانه به ظاهر ملی جمهوری اسلامی ایران داشته باشد؟
البته بر شما انصار حزب‌الله که بعید می‌دانم به غیر از ربنای استاد در ماه مبارک رمضان نوای دیگری از این به اصطلاح شما «آوازخوان» شنیده باشید، حرجی نیست که کنسرت‌ها و برنامه‌های شلوغ و پر بیننده این هنرمند گرامی را همراه پدر بزرگوارشان در کشورهای اروپایی و آمریکایی ندیده باشید! مگر این که شما این حضور و استقبال بی نظیر از صدای این دو هنرمند در اقصی نقاط دنیا را به تبلیغ صدایشان از رسانه ملی مرتبط بدانید و بار تبلیغاتی این رسانه را این قدر وسیع بدانید که جهانیان از صبح تا شام پای برنامه‌های این رسانه(متاسفم می‌گویم رسانه! چه بگویم؟!) می‌نشینند و از آن تاثیر می‌پذیرند؟
در آخر می‌خواهم بگویم. زمانی که پدران من و امثال من در جبهه‌های حق علیه باطل جانشان را در کف دستشان گذاشته بودند و در مقابل گلوله دشمن سینه سپر می‌کردند شما انصار به اصطلاح حزب‌الله کجا بودید؟ نقش یادگاری کدام گلوله را یدک می‌کشید که از همت‌ها و فهمیده‌ها و امثال شهید بزرگوار متوسلیان مایه می‌گذارید؟ همین شماها نبودید که در جریان برنامه‌های انتخاباتی یکی از کاندیداها به حق یا ناحق و فقط به واسطه اعلام حمایت خانواده جمعی از سرداران شهید این ملت بی رحمانه و گستاخانه به عزیزان و جگرگوشه‌های این بزرگان توهین کردید؟
آیا شما سخنان امثال فاطمه رجبی‌ها را نمی‌خوانید و یا نمی‌شنوید که به چهار جمله استاد شجریان چنان تحلیل موهنی می‌بندید که می‌دانم نه خدا و نه بندگان خدا از شنیدن آنها خشنود نمی‌شوند. آیا مصلحت انگاری‌ها به حزب‌الله اجازه می‌دهد که در مورد اهانت‌های اشخاصی مثل رجبی‌ها سکوت اختیار کنند و در مقابل سخنان مخالف عقیده حزب‌الله استاد شجریان این چنین عنان از کف بدهند؟
خداوند در قرآن می فرماید: و لاتسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم کذلک زینا لکل امه عملهم ثم الی ربهم مرجعهم فیبنهم بما کانوا یعملون(انعام. 108) معبود کسانی را که غیر خدا را می خوانند دشنام ندهید مبادا آنها (نیز) از روی ظلم و جهل خدا را دشنام دهند، این چنین برای هر امتی عملشان را زینت دادیم سپس بازگشت آنها به سوی پروردگارشان است و آنها را از آنچه عمل می کردند آگاه می سازد (و پاداش و کیفر می دهد)
در تفسیر نمونه آمده است: هیچگاه بتها و معبودهای مشرکان را دشنام ندهید، زیرا این عمل سبب می شود که آنها نیز نسبت به ساحت قدس خداوند همین کار را از روی ظلم و ستم و جهل و نادانی انجام دهند.در روایات اسلامی نیز منطق قرآن درباره ترک دشنام به گمراهان و منحرفان، تعقیب شده و پیشوایان بزرگ اسلام به مسلمانان دستور داده اند همیشه روی منطق و استدلال تکیه کنند و به حربه بی حاصل دشنام نسبت به معتقدات مخالفان، متوسل نشوند.
در نهج البلاغه می خوانیم که علی(ع) به جمعی از یارانش که پیروان معاویه را در ایام جنگ صفین دشنام می دادند می فرماید: انی اکره لکم ان تکونوا سبابین و لکنکم لو وصفتم اعمالهم و ذکرتم حالهم کان اصوب فی القول و ابلغ فی العذر. من خوش ندارم که شما فحاش باشید، اگر شما به جای دشنام، اعمال آنها را برشمرید و حالات آنها را متذکر شوید (و روی اعمالشان تجزیه و تحلیل نمائید) به حق و راستی نزدیکتر است و برای اتمام حجت بهتر.
فاستعذ بالله من الشیطان الرجیم
نوشته شده توسط amin mehraein در یکشنبه 88/4/28 و ساعت 11:24 عصر | فریادی دیگر()
